Çekip önüme bembeyaz bir kağıdı Çıkarıp kalemimi öpüp ucundan Tıpkı Sait Faik usta gibi Öyle bir şiir yazacağım ki senin için bi gün Okuduğum zaman o şiiri sana, İki kaya arasından fışkıran kaynak suyu gibi Dupduru, saydam ve yalansız olacaksın; Gizlemek istemeyeceksin kendini benden Ve gizlenemeyeceksin arkasında alaycı bir gülüşün. Bi gün öyle bir şiir yazacağım ki senin için Sana okurken şiirimi, Sözlerim ta can evine işleyecek, Bütün tüylerin diken diken ve Kızgın potadaki gümüş gibi Eriyecek yüreğini saran buzlar. Bir daha, bir daha okuyacaksın şiirimi, Ayaklanacak bastırmak istediğin tüm duygular Bağıra bağıra ağlayacaksın Ve utanmayacaksın göz yaşlarından ki her damlası içimi acıtır. Öyle bir…
Sen olmasaydın ne yapardım ben Yaşamımın can evi, özü, çekirdeği Canımın canısı kızım Sen olmasaydın ne yapardım bilmem Kimi böylesine derinden sevecektim ben? Tıpkı bir yanardağın patlaması gibi Bu kadar kimlere öfkelenecektim ben ? Sarıldığım zaman kendisine, senden başka kim ılık bir nehir gibi içime akacaktı benim? Sen olmasaydın eğer, Yaşamım ıpıssız bir çöle dönerdi mutlaka… Bir insan için bu denli acı çekmeyi Bir insanı böylesine özlemeyi Bir insan için bu yoğunlukta endişelenmeyi Bilemeyecektim belki de hiç bir zaman. Sen benim kızım olmasaydın eğer, Sevgilerin hiçbirine benzemeyen Başka hiç bir sevgiyle kıyas kabul etmez Bu evlat sevgisini hiç tanımayacak Hiç tadamayacak Hiç yaşayamayacaktım… Yani biriciğim,…